Για την παρουσίαση του βιβλίου

Του Κωνσταντίνου Μπούρα

Χθες, Δευτέρα 12/3/2018 από τις 8μμ και μετά παρακολούθησα μία μετά-παρουσίαση αυτού του ιδιαίτερου συλλεκτικού πονήματος, που θα γίνει σύντομα βιβλίο αναφοράς για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο και σοβαρό μελετητή, ιδιαίτερα αν είναι ή φιλοδοξεί να γίνει ΚΑΙ λογοτέχνης.

Κάθε ένας από τους ομιλούντες ή παρεμβαίνοντες κατέθεσε το δικό του ψήγμα κι όλα μαζί ως βραχονησίδες εις πέλαγος ηφαιστειογενές συνέτειναν στη σύνθεση μίας μοναδικής νοητικής συνθέσεως για κάθε συνδημιουργικό θεατή-ακροατή.

Πέρα και μακριά από τις συνήθεις ευχαριστίες κι επαίνους έγινε μια σημαντική ζύμωση για το μοντέρνο, το μεταμοντέρνο, τη θολή για τους πολλούς έννοια της μεταμυθοπλασίας κι ελύθηκαν ή τέθηκαν πολλά φιλολογικά μυστήρια προς σκέψιν και διαμόρφωσιν…

Με τις αξιώσεις ημερίδας αυτή η παρουσίαση και η υπερπλήρης αίθουσα του Art-Polis Café που είχε και ορθίους στο βάθος κατέδειξε τη δίψα των πολλών να μάθουν και να διδαχθούν από τους ολίγους πρωτοπόρους πράγματα που θα περάσουν δεκαετίες για να φτάσουν στην επίσημη εκπαίδευση των γενεών που θα έρθουν και δεν θα βρουν ελπίζω καμένη γη.

Χθες το βράδυ ένιωσα ταπεινός μαθητής και περήφανος που είχα την τύχη, την πρόσκληση και την προνοητικότητα να βρεθώ σε ένα ανοικτό σχολειό για την Τέχνη του μέλλοντος.

Ένα γκαρσόνι είπε: «Αν έπεφτε βόμβα εδώ απόψε, η Ελλάδα θα έχανε την πνευματική εμπροσθοφυλακή της κι ο Πολιτισμός θα είχε δεχτεί καίριο πλήγμα».

Συν-γραφή είναι ο όρος που αρμόζει σε αυτό το πολυφωνικό και πολυσυλλεκτικό βιβλίο, προάγγελος μιας νέας γενιάς που οφείλει και πρέπει να σπάσει τον ομφαλοσκοπικό ναρκισσισμό των γενεών 1980, 1990 και 2000 ακόμα.

Ο Κώστας Βούλγαρης είναι πρωτοπόρος και ρηξικέλευθος γιατί είναι ταπεινός, σεμνός, συν-γραφέας και ουδέποτε αντιγραφέας. Κάθε ένας συμμετέχει σε αυτόν τον τόμο με το όνομά του και το κείμενο του. Άρα δεν πρόκειται για τόμο-ρεφενέ, αλλά για μια ιδιαίτερη μετα-αφήγηση, μια μετα-μυθοπλασία έμπρακτη και για τούτο πετυχημένη και πρωτοποριακή.

Όσο για το μοντέρνο, το μεταμοντέρνο, το μετά το μεταμοντέρνο και τους διάφορους –ισμούς θα έρθουν και θα παρέλθουν πολλά τέτοια νοητικά προϊόντα επιστημονικής κατατάξεως του άναρχου κι ασυμμάζευτου λογοτεχνικού παγκοσμίου ρεύματος.

Την πιο σωστή θέση πήρε ο άξιος ακαδημαϊκός Θανάσης Βαλτινός που μίλησε για την ουσία της γραφής και τα ίδια στερεότυπα θέματα που απασχολούν τους λογοτέχνες ανά τους αιώνες.

Οι κριτικοί όμως, ειδικά όταν τυγχάνει να είναι και λογοτέχνες οι ίδιοι, οφείλουν να περνούν από αυτές τις Συμπληγάδες της Θεωρίας προκειμένου να είναι αγνοί κι αθώοι στο πρωτότυπο δημιουργικό τους έργο.

Κι ο Κώστας Βούλγαρης είναι ένας από αυτούς, αντάξιος, πανάξιος και δημοκρατικός. Σπανίζουν όλ’ αυτά μαζί. Και γι’ αυτό πρέπει να τον τιμούμε. Του το οφείλουμε!!!

 grafei.wordpress.com
και, Οδός Πανός, τχ. 179, 2018